S » SECUS

SECUS ist zulässig,

und zwar aus zweierlei Gründen:

Der erste Grund:
Der Punkt Römisch Eins im L&S-Artikel zu SECUS besagt zwar, dass SECUS eine nicht gebräuchliche Wurzel von sequor - ich folge ist, aber es gibt ja noch die Punkte Römisch Zwei und Römisch Drei! Laut II ist SECUS ein Adverb, mithin unveränderlich; laut III ist SECUS eine Präposition, mithin auch unflektierbar.*)

Der zweite Grund:
Es gibt noch einen Eintrag SECUS, bei dem es sich um ein Homonym des anderen Wortes SECUS handelt.
Der L&S-Eintrag lautet:
sĕcus, n. indecl., v. sexus.**)

Ich bestätige: SEQUIOR ist inkl. allen Beugungsformen zulässig.

Fußnoten:

*) sĕcus.
I. Adj. [root seq- or secof sequor, q. v.], only comp. sĕquĭor, us, ōris, inferior, lower, worse (only post-class.; cf. Weissenb. ad Liv. 2, 37, 3): in sequiorem sexum, App. M. 7, p. 192, 7: sexus sequioris fetus, id. ib. 10, p. 249, 33; 8, p. 206, 7: vitae sequioris, Dig. 2, 15, 8, § 11: fortuna sequior, Amm. 18, 6, 6.—
II. Adv. (prop., following, later in rank or order, i. e. less than something mentioned before; hence, in gen.), otherwise, differently, not so; and esp. freq. with a negative (per litoten), not otherwise, i. e. even so, just so (opp. always to what is right, correct, or proper, not to what is wrong; cf. Krebs, Antibarb. p. 1056 sq.; for comp. forms, v. I. B. infra).
A. Posit. (freq. and class.; syn. aliter): si illuc, quod volumus, eveniet, gaudebimus: Sin secus, patiemur animis aequis, Plaut. Cas. 2, 6, 25: si bonus est, obnoxius sum: sin secus est, faciam, uti jubes, id. Trin. 4, 3, 57: oratorum genera esse dicuntur tamquam poëtarum. Id secus est, Cic. Opt. Gen. 1, 1; id. Rep. 1, 19, 32; cf. id. Att. 4, 17, 1: (ille est) quem dudum dixi. Hoc si secus reperies, etc., Plaut. Capt. 3, 4, 92: videsne, quod paulo ante secus tibi videbatur, Cic. Rep. 1, 17, 26: magnum mehercule hominem, nemo dicet secus; sed, etc., id. Brut. 85, 293: quod si ita esset... ad amicitiam esset aptissimus: quod longe secus est, id. Lael. 9, 29: omnia longe secus, id. Part. 5, 15: videtote, quanto secus ego fecerim, Cato ap. Charis, p. 192 P.: nobis aliter videtur: recte secusne, postea,whether rightly or notright or wrong Cic. Fin. 3, 13, 44: recte an secus, id. Pis. 28, 68; cf.: honestis an secus amicis uteretur, Tac. A. 13, 6 fin. : pro bene aut secus consulto,for good or ill Liv. 7, 6; cf.: prout bene ac (al. aut) secus cessit, Plin. Pan. 44, 8: prout opportune proprieque aut secus collocata sunt (verba), Quint. 10, 2, 13: (artes) utiles aut secus, id. 2, 20, 1 et saep.—
(b). With quam or atque : secus aetatem agerem, quam illi egissent, Cato ap. Charis, p. 195 P.; Ter. Phorm. 2, 3, 91: ne quid fiat secus quam volumus quamque oportet, Cic. Att. 6, 2, 2: eadem sunt membra in utriusque disputatione, sed paulo secus a me atque ab illo partita, id. de Or. 3, 30, 119.—
b. Non (nec) secus or haud secus (the latter not in Cic.), not otherwise, i. e. even so, just so : educavit (eam) magna industria, Quasi si esset ex se nata, non multo secus, Plaut. Cas. prol. 46; cf.: fit obviam Clodio hora fere undecima aut non multo secus, Cic. Mil. 10, 29: quod non multo secus fieret, id. Fam. 4, 9, 2: bibitur, estur, quasi in popinā, haud secus, Plaut. Poen. 4, 2, 13: ita jam quasi canes, haud secus, circumstabant navem, id. Trin. 4, 1, 16: veluti qui anguem pressit, etc....Haud secus Androgeos visu tremefactus abibat, Verg. A. 2, 382: aequam memento rebus in arduis Servare mentem, non secus in bonis, Hor. C. 2, 3, 2: qualis in arvis movet arma leo,...Haud secus gliscit violentia Turno, Verg. A. 12, 9: nec secus apud principem ad mortem aguntur, Tac. A. 6, 10 et saep.— With gen. : alaeque et auxilia cohortium neque multo secus in iis virium, Tac. A. 4, 5 fin. —In negative questions: dedistine ei gladium, qui se occideret?...Quid secus est aut quid interest, dare te argentum, etc., Plaut. Trin. 1, 2, 93.—
(b). With ac or quam (the latter not in Cic.: non secus ac = non aliter ac; but: non secus quam = non minus quam, Zumpt ad Cic. Mur. 4, 10; cf. infra): numquam secus Habui illam, ac si ex me esset nata, Ter. Hec. 2, 3, 5: itaque illud quod dixi, non dixi secus ac sentiebam, Cic. de Or. 2, 6, 24; so, non secus ac, id. Mur. 4, 10; id. Planc. 1, 3; id. Fam. 3, 5, 4; Hor. A. P. 149; Ov. M. 15, 180 al.: haud secus ac, Sall. J. 79, 6; Verg. A. 3, 236 al.: accepit ad sese, haud secus quam si ex se simus natae, Plaut. Rud. 2, 3, 79; so, haud secus quam, Liv. 5, 36; 5, 41; 8, 8; 8, 9 et saep.; Ov. M. 12, 102 al.; Curt. 3, 2, 1; 8, 1, 21; 8, 11, 17: non secus quam, Ov. M. 2, 727; 12, 480: nec secus quam, Plaut. Am. 5, 1, 26; id. Capt. 2, 2, 23; 2, 3, 68: ne secus quam, Tac. A. 4, 8.—In the poets freq. non (haud) secus ac, for introducing a comparison: non secus ac patriis acer Roma-nus in armis, etc., Verg. G. 3, 346: non secus ac, id. A. 8, 243; 10, 272; 12, 856; Ov. M. 8, 162: non secus atque, Verg. A. 8, 391: haud secus atque, id. ib. 11, 456; Ov. M. 9, 40; cf. also without ac : non secus in jugis stupet Evias, Hor. C. 3, 25, 8.—
2. Pregn., otherwise than as it should be, or, than is wished, i. e. not well, ill, badly (rare but class.): magna consolatio est, cum recordare, etiam si secus acciderit, te, etc., Cic. Fam. 6, 21, 2: ea ipsa...secus ab eo in me ipsum facta esse, id. Att. 9, 9, 1: cum in alterā re causa nihil esset quin secus judicaret ipse de se, id. Quint. 9, 32: cadere, Tac. A. 2, 80; 6, 22: prius omnia pati decrevit; quam bellum sumere, quia temptatum antea secus cesserat, Sall. J. 20, 5: quod ubi secus procedit, id. ib. 25, 10: Quintus frater purgat se multum per litteras et affirmat nihil a se cuiquam de te secus esse dictum, Cic. Att. 1, 19, 11: loqui de aliquo (just before, irreligiose), Tac. A. 2, 50: scribere de aliquo, Liv. 8, 33, 15: existimare de aliquo, Cic. Clu. 44, 124; id. Fam. 3, 6, 6.—
B. Comp. in four forms, which are often confused in MSS. and edd.; sĕquĭus, but with negatives or quo, eo, nihilo, etc., usu. sētĭus, less correctly sē-cĭus; also (ante-class.) sectĭus, Plaut. ap. Gell. 18, 94; id. Trin. 1, 2, 93 Ritschl (v. on the authorities for these forms, Neue, Formenl. 2, 691 sq.): nisi inpediret ingeni inbecillitas Metusque me, quo setius me colligam, so that I cannot (syn.: quo minus), Afran. ap. Charis, p. 195 (Com. Rel. v. 291 Rib.): impedimento est, quo setius lex feratur, Auct. Her. 1, 12, 21: quoniam in eo consistit, melius an sequius terrae mandaverit pater familias pecuniam, Col. 3, 4, 3: invitus, quod sequius sit, de meis civibus loquor, Liv. 2, 37, 3.—
b. Non (haud) setius: instat non setius ac rotat ensem,none the lessjust as much Verg. A. 9, 441; so, non setius, id. G. 3, 367: nec setius, id. ib. 2, 277: haud setius, id. A. 7, 781: si servus meus esses, nihilo setius Mihi obsequiosus semper fuisti,no lessjust as Plaut. Capt. 2, 3, 57: nihilo setius,nevertheless Ter. And. 3, 2, 27; cf. Caes. B. G. 1, 49; so, nihilo setius, id. ib. 4, 17; id. B. C. 3, 26; Suet. Vesp. 6; Nep. Con. 2, 4; cf.: nihilo tamen setius, Caes. B. G. 5, 4; 5, 7: tamen nihilo setius, Nep. Att. 22, 3: nec hōc setius, Lucr. 6, 315: nec eo setius, Suet. Caes. 8; id. Ner. 24; 42; id. Vit. 10; id. Dom. 12; id. Gram. 20; Nep. Milt. 2, 3: nec tamen eo setius, Suet. Dom. 2.—
(b). With quam : haec nihilo mihi esse videntur sectius quam somnia, Plaut. Men. 5, 7, 57.—In negative questions: quid fecimus? quid diximus tibi sequius quam velles? Plaut. Aul. 3, 2, 22.—
2. Pregn. (v. supra, I. A. 2.), ill, badly : sed memet moror, cum hoc ago setius, Plaut. Cist. 4, 2, 24: sin, id quod non spero, ratio talis sequius ceciderit, Afran. ap. Charis. p. 195 P. (Com. Rel. p. 291 Rib.): vereor ne homines de me sequius loquantur, Sen. Ben. 6, 42, 2.—
III. Prep. with acc. (anteclass. and late Lat.), by, beside, along, on : id quod vulgus usurpat Secus illum sedi, hoc est secundum illum, et novum et sordidum est, Charis. p. 61 P.: dextra sinistra foramina utrimque secus laminas, Cato, R. R. 21, 2: ut quae secus mare essent locis regnaret, Enn. ap. Lact. 1, 11, 34: SECVS VIAM, Inscr. Orell. 3688 (but in Quint. 8, 2, 20; Plin. 24, 15, 85, § 135, the best MSS. have secundum): SECVS CONIVGEM, Inscr. Grut. 806, 5: secus viam, Vulg. Tob. 11, 5: secus mare, id. Matt. 13, 1 et saep.—
B. Transf., according to, in proportion to : SECVS MERITA EIVS, Inscr. Orell. 7170.—
3. Affixed to a pron., = side : altrinsecus, on the other side : utrinsecus, on both sides : circumsecus, on all sides, round about.

----------------------------

**) sexus, ūs (abl. plur. sexibus, Spart. Hadr. 18, 10 al.; but sexubus, Jul. Val. Rer. G. Alex. 1, 36), m., or sĕcus, indecl. n. [root sec- of seco; hence properly, a division, segment] .
I. A sex, male or female (of men and beasts).
(a). Form sexus: hominum genus et in sexu consideratur, virile an muliebre sit, Cic. Inv. 1, 24, 35; cf.: natus ambiguo inter marem ac feminam sexu infans, Liv. 27, 11; and: mare et femineum sexus, App de Mundo, c. 20, p. 66 med. : feminarum sexus, Plin. 7, 52, 53, § 175: virilis sexus, Pac. ap. Fest. p. 334 Müll. (Trag. Rel. p. 70 Rib.); Plin. 10, 55, 76, § 154 orbus virili sexu, Afran. ap. Fest. l. l. (Com. Rel. p. 166 Rib.): liberi sexūs virilis, Suet. Aug. 101; Front. Strat. 1, 11, 6: puberes virilis sexūs, Liv. 26, 34: tres (liberi) sexūs feminini, Suet. Calig. 7; cf. Plin. 27, 2, 2, § 4; cf.: juvenes utriusque sexūs, Suet. Aug. 31: liberi, id. ib. 100; id. Vit. 6; id. Tib. 43: sine ullo sexūs discrimine, id. Calig. 8; Tac. A. 16, 10 fin. et saep.— Plur. : ( συνεζευγμενον) jungit et diversos sexus, ut cum marem feminamque filios dicimus, Quint. 9, 3, 63: lavacra pro sexibus separavit, Spart. Hadr. 18 fin. —
(b). Form secus (in the poets and historians, in the latter usually virile or muliebre secus, as an acc. resp. or limiting accusative, equivalent to the genitive or ablative of quality; v. Zumpt, Lat. Gram. § 428, for the preceding virilis sexūs, the male sex ): filiolam ego unam habui, Virile secus numquam ullum habui, Plaut. Rud. 1, 2, 19: virile secus, Asell. ap. Gell. 2, 13, 5: quod ejus virile secus futurum est, Varr. ib. 3, 10, 7: secus muliebre, Aus. Idyll. 11, 8: puerile, id. Epigr. 70, 6: virile ac muliebre secus populi multitudo, Sisenn. ap. Non. 222, 27: concurrentium undique virile et muliebre secus, Sall. H. Fragm. ib. 25; and in Macr. S. 2, 9 (p. 228 Gerl.): ut Philippi statuae ... item majorum ejus virile ac muliebre secus omnium tollerentur, Liv 31, 44, 4: multitudinem obsessorum omnis aetatis, virile ac muliebre secus, Tac. H. 5, 13: praedas hominum virile et muliebre secus agebant, Amm. 29, 6, 8 et saep.: liberorum capitum virile secus ad decem milia capta, Liv. 26, 47, 1: athletarum spectaculo muliebre secus omnes adeo summovit, ut, etc., Suet. Aug. 44 fin. : destinatum Lacedaemoniis omnes virile secus interficere, Front. Strat. 1, 11, 6.—Rarely as nom. : affluxere avidi talium ... virile ac muliebre secus, omnis aetas, Tac. A. 4, 62: tres ordine partae, Vesta, Ceres et Juno, secus muliebre, sorores, Aus. Idyll. 11, 7; or as object of a verb: cur ex his unum secus virile designet, Arn. 1, 59; 5, 25: promiscue virile et muliebre secus trucidabant, Amm. 16, 11, 9; 27, 10, 2.—
II. Transf.
A. A sex, of plants and minerals, Plin. 13, 4, 7, § 31; 12, 14, 32, § 61; 36, 16, 25, § 128; 36, 21, 39, § 149.—
B. The sexual organs, Plin. 22, 8, 9, § 20; Lact. 1, 21, 16.

Bitte beachten: SEXUBUS als alternative Ablativ-Plural-Form von SEXUS ist zulässig.